Wiarołomna

reżyseria: Hana Umeda
tekst: Weronika Murek, Hana Umeda
dramaturgia: Daria Kubisiak
choreografia: Katarzyna Sitarz
muzyka: Olga Mysłowska
kostiumy: Marta Szypulska
reżyseria światła: Aleksandr Prowaliński
asystentka reżyserki: Maria Dąbrowska

obsada:

Rytualnica 1 / Samarytanka: Maria Dąbrowska
Rytualnica 2 / Oblubienica: Joanna Matuszak
Hana Umeda: Hana Umeda/Sada Hanasaki
Rytualnik 3 / Zawierzona: Arkadiusz Buszko
Rytualnik 4 / Dziecko: Przemysław Walich

inspicjentka: Magdalena Kaźmierska

prapremiera: 24 czerwca 2022, Scena Nowe Sytuacje
czas trwania: 65 minut

W spektaklu wykorzystana została praca wideo Jagody Valkov z cyklu „Szczęśliwa wina”.

W spektaklu wykorzystywane są fragmenty z archiwalnych nagrań konferencji ks. Andrzeja Buczela i ks. Tadeusza Dajczera, materiałów formacyjnych Ruchu Rodzin Nazaretańskich „Ku nowej ewangelizacji” i dokumentu „Aktu oddania się Matce Bożej na wyłączną służbę Kościołowi”.

„Wiarołomna” – spektakl-performance zrealizowany w ramach Rezydencji Artystycznej Scena Nowe Sytuacje. Jest on autobiograficznym rozliczeniem reżyserki Hany Umedy z doświadczeniem religijności ukształtowanej przez Ruch Rodzin Nazaretańskich. Oparta o ideę zawierzenia życia Maryi duchowość Ruchu kładła szczególny nacisk na posłuszeństwo i mistyczne zjednoczenie z Bogiem. W 2009 roku, ze względu na zarzut noszenia znamion sekty, wspólnota została zreformowana. Spektakl jest publicznym „wyznaniem utraty wiary”, stawiającym pytanie o skuteczność aktu apostazji.

„Wiarołomna” jest o traumie zetknięcia ze skrajnym, „sekciarskim” odłamem wewnątrz Kościoła katolickiego, ale też o tym, jak Kościół katolicki, przynajmniej w Polsce, przemocowo traktuje dzieci. (…) Powstaje z tego bezpretensjonalne, poprowadzone zaskakująco lekko przedstawienie o rzeczach strasznych.”

Witold Mrozek, Gazeta Wyborcza

„Wiarołomna” pozbawiona jest nachalnej i moralizatorskiej ideologii. Z empatią i cierpliwością przedstawia naturalny etap kryzysu wiary. Nie atakuje, ale próbuje zrozumieć sytuację ofiary-dziecka, wprzęgniętego wbrew woli w machinę kościelnych nadużyć i manipulacji. Spoglądając na krzywdy z perspektywy czasu Umeda nabiera dystansu, nie traci humoru. Na co dzień artystka praktykująca tradycyjny taniec japoński Jiutamai niejako przenosi jego idee i zasady nim kierujące na formułę spektaklu. Nad inscenizacją unosi się aura troski i subtelności, współodczuwania i delikatności.”
Natalia Karpińska, Teatr dla Wszystkich

Więcej na temat spektaklu w tekście na naszym blogu [link].

Trailer spektaklu [link].