Opowieści babć szeptane córkom przez matki
- tekst, reżyseria: Gianina Cărbunariu
Doceniona przez krytyków gorzka opowieść, przeplatana czarnym humorem. Spektakl słynnej europejskiej reżyserki Gianiny Cărbunariu to międzypokoleniowa podróż, podczas której przyglądamy się czasom rumuńskiej dyktatury, obradom Okrągłego Stołu, a także współczesnej Polsce.
Cărbunariu wynosi tabu związane z przerywaniem ciąży poza granice czasu czy państw. Historia utkana jest z kobiecych doświadczeń, a narratorkami opowieści są córki, matki i babcie… ale czy na pewno?
Obsada
Realizatorki i realizatorzy
- tekst, reżyseria: Gianina Cărbunariu
- przekład: Radosława Janowska-Lascar
- scenografia i kostiumy: Anna Maria Karczmarska, Mikołaj Małek
- muzyka: Karol Nepelski
- choreografia: Katarzyna Sikora
- dramaturgia: Anna Mazurek
- reżyseria światła: Rafał Paradowski
- asystentka, tłumaczka : Klaudia Gębska (AST)
- asystent reżyserki: Michał Lewandowski
- inspicjentka: Anna Pawicka
„Nie ma w Rumunii miejsca dla kobiet, które nie są matkami!”
W latach 1966-1989, za czasów dyktatury Nicolae Ceaușescu w Rumunii obowiązywał „Dekret 770”. Przypominał on polski „kompromis aborcyjny”, jednak w Rumunii obejmował także zakaz antykoncepcji. Dekret miał na celu zwiększenie populacji i budowanie potęgi państwa. Było to najbardziej restrykcyjne prawo w całym bloku sowieckim. Kosztowało ono życie tysiące kobiet i odcisnęło na społeczeństwie piętno sięgające kilku pokoleń. Czy mroczna historia Rumunii, przekazywana przez opowieści babć i matek, może stanowić ostrzeżenie? Czy przeszłość Rumunii może stać się przyszłością Polski, Węgier, Stanów Zjednoczonych?
Gianina Cărbunariu to rumuńska dramatopisarka i reżyserka teatralna, współpracująca z najlepszymi scenami na świecie. Jej spektakle prezentowane były na wielu międzynarodowych festiwalach (m.in. w Awinionie), a także w Budapeszcie, Berlinie, Brukseli, Paryżu czy Lyonie.
Nagrody i festiwale:
- spektakl pokazywany na 44. Warszawskich Spotkaniach Teatralnych;
- spektakl pokazywany na 34. Narodowym Festiwalu Teatralnym w Bukareszcie (FNT - Festivalul National de Teatru).
fot. Daniel Rumiancew, projekt plakatu: Pełnia Studio
Partner wspierający:
Dziękujemy Muzeum Techniki i Komunikacji Zajezdnia Sztuki w Szczecinie za udostępnienie przestrzeni na sesję zdjęciową do plakatu.
Recenzje
- „To bajka o złych ludziach, którzy czynią zło, bo tak lubią. A my zdajemy sobie sprawę, że ta bajka to nasza rzeczywistość. Gianina Cărbunariu potraktowała zakaz aborcji jako punkt wyjścia i skupiła się na jego konsekwencjach. Skupiła się na mechanizmach władzy autorytarnej, ostrzegając nas, że wprowadzenie jej w kraju demokratycznym nie jest wcale takie trudne. Jaka jest różnica między komunistyczną Rumunią a obecną Polską (…)?”.– Małgorzata Klimczak, Dziennik Teatralny (przejdź do źródła)
- „Przedstawienie arcyważne i potrzebne. Wpisuje się w społeczną wrażliwość oraz edukacyjną misję Teatru Współczesnego (…). Forma teatru Gianiny Cărbunariu zaskoczyła mnie. Udało jej się w opowieść o arcytrudnych tematach wpleść lekkość, humor, a przede wszystkim dystans. A za pokłady tego ostatniego, należą się słowa uznania dla całego zespołu aktorskiego. I prośba: szeptajmy tę opowieść dalej”.– Daniel Źródlewski, Teksty Żródłowe (przejdź do źródła)
- „[Spektakl] prezentować ma historie ‘babć, a nie dziadów’, które – choć wydarzyły się naprawdę – przypominają upiorne baśnie. Podobnie jak baśnie muszą być powtarzane i pamiętane, ponieważ bez pamięci nie uda się zbudować lepszej przyszłości”.– Magdalena Rewerenda, Czas Kultury (przejdź do źródła)
- „(…) to petarda. Ale to wybuchowe porównanie niesie też ze sobą smutek, że w 2023 roku w Polsce musimy, z pomocą siostrzanej Rumunii, dokonywać wynalezienia prochu. Gianina Carbunariu zrobiła bowiem przedstawienie wybitne i oczywiste zarazem. Tyle że słowo ‘oczywiste’ nie oznacza tu ‘banalne’. Wiąże się raczej z odwagą powiedzenia prostych, oczywistych rzeczy w kraju, gdzie ‘czarne jest białe, a białe jest czarne’”.– Witold Mrozek, Wysokie Obcasy (przejdź do źródła)