Wiarołomna
- reżyseria: Hana Umeda
65 MINSpektakl-performance jest autobiograficznym rozliczeniem reżyserki Hany Umedy z doświadczeniem religijności ukształtowanej przez Ruch Rodzin Nazaretańskich. Oparta o ideę zawierzenia życia Maryi duchowość Ruchu kładła szczególny nacisk na posłuszeństwo i mistyczne zjednoczenie z Bogiem. W 2009 roku, ze względu na zarzut noszenia znamion sekty, wspólnota została zreformowana. Spektakl jest publicznym „wyznaniem utraty wiary”, stawiającym pytanie o skuteczność aktu apostazji.
Obsada
- Rytualnica 1 / Samarytanka: Maria Dąbrowska
- Rytualnica 2 / Oblubienica: Joanna Matuszak
- Hana Umeda: Hana Umeda/ Sada Hanasaki
- Rytualnik 3 / Zawierzona: Arkadiusz Buszko
- Rytualnik 4 / Dziecko: Przemysław Walich
Realizatorki i realizatorzy
- reżyseria: Hana Umeda
- tekst: Weronika Murek, Hana Umeda
- dramaturgia: Daria Kubisiak
- choreografia: Katarzyna Sitarz
- muzyka: Olga Mysłowska
- kostiumy: Marta Szypulska
- reżyseria światła: Aleksandr Prowaliński
- asystentka reżyserki: Maria Dąbrowska
- inspicjentka: Magdalena Kaźmierska
W spektaklu wykorzystana została praca wideo Jagody Valkov z cyklu „Szczęśliwa wina”.
W spektaklu wykorzystywane są fragmenty z archiwalnych nagrań konferencji ks. Andrzeja Buczela i ks. Tadeusza Dajczera, materiałów formacyjnych Ruchu Rodzin Nazaretańskich „Ku nowej ewangelizacji” i dokumentu „Aktu oddania się Matce Bożej na wyłączną służbę Kościołowi”.
Premiera w ramach rezydencji artystycznej Scena Nowe Sytuacje.
Podcast teatralny: Boga nie ma, a nawet jeśli jest, to nie jest to Bóg miłosierny – rozmowa z reżyserką Haną Umedą.
fot. Karolina Babińska, skład: Pełnia Studio
Tutorką rezydencji artystycznej spektaklu była Małgorzata Wdowik.
Projekt realizowany jest dzięki wsparciu Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej.
Recenzje
- „Wiarołomna jest o traumie zetknięcia ze skrajnym, „sekciarskim” odłamem wewnątrz Kościoła katolickiego, ale też o tym, jak Kościół katolicki, przynajmniej w Polsce, przemocowo traktuje dzieci. (…) Powstaje z tego bezpretensjonalne, poprowadzone zaskakująco lekko przedstawienie o rzeczach strasznych”.– Witold Mrozek, Gazeta Wyborcza
- „Faithful is devoid of pushy and moralistic ideology. With empathy and patience, it presents the natural stage of a crisis of faith. She does not attack, but tries to understand the situation of the victim-child, caught up against her will in the machinery of ecclesiastical abuse and manipulation. Looking at the wrongs in hindsight, Umeda gains distance and does not lose her humour. A daily practitioner of traditional Japanese dance, Jiutamai transfers, as it were, its ideas and principles to the performance formula. An aura of care and subtlety, compassion and tenderness hovers over the staging”.– Natalia Karpińska, Teatr dla Wszystkich
Multimedia
